http://pl.wikipedia.org/wiki/Ordynacja_Zamojska
          Ordynacja Zamojska – jedna z pierwszych 
          ordynacji magnackich w Rzeczypospolitej, powołana na prośbę hetmana 
          wielkiego i kanclerza koronnego Jana Sariusza Zamoyskiego ustawą 
          sejmową z dnia 8 lipca 1589, została zlikwidowana po II wojnie 
          światowej w ramach reformy rolnej.(...)
          
          Reforma uwłaszczeniowa w Królestwie Polskim z 1864 zmniejszyła 
          powierzchnię ordynacji o ponad połowę. Spadły znacznie przychody, gdyż 
          chłopi przestali płacić czynsze. Dodatkowo znacznym obciążeniem i 
          kością niezgody stały się tzw. serwituty, czyli uprawnienia prawie 
          16000 gospodarstw chłopskich do korzystania z ordynackich pastwisk i 
          lasów. (...)
          
          Jan Zamoyski swoją karierę zaczynał mając 4 wsie odziedziczone po 
          ojcu, kasztelanie chełmskim, Stanisławie Zamoyskim. Statutem ordynacji 
          mógł objąć 2 miasta i 39 wsi, zaś pod koniec jego życia ordynacja 
          obejmowała już 23 miasta i 816 wsi i nazywana była "państwem 
          zamojskim" (...).
          
          Na czele ordynacji stał ordynat, którym zostawał najstarszy syn 
          poprzednika. Ordynata każdorazowo zatwierdzał król, a spory majątkowe 
          na tle ordynacji miał prawo rozstrzygać sejm. Do poważnego kryzysu 
          doszło po bezdzietnej śmierci III ordynata Jana "Sobiepana" 
          Zamoyskiego w 1665. (...)
          
          Średnio zamożny szlachcic Marcin Zamoyski objął ostatecznie ordynację 
          w 1676 i tym samym awansował do grona największych posiadaczy 
          ziemskich nie tylko Rzeczypospolitej ale i całej Europy. W rękach tej 
          linii Zamoyskich ordynacja pozostała do końca.
          
          I rozbiór Polski w 1772 podzielił ordynację. W Rzeczypospolitej 
          pozostały 4 miasta i 39 wsi zorganizowane w 6 kluczy ziemskich. 6 
          miast i 27 kluczy ze 150 wsiami znalazło się w cesarstwie austriackim 
          (...).X ordynat, kanclerz wielki koronny Andrzej Zamoyski, polski 
          działacz państwowy (...), przyłączył się do akcji kolonizacyjnej i w 
          swych dobrach osadził ok. 100 niemieckich rodzin (w 1784 r..) (...)W 
          okresie ostatecznego upadku I Rzeczypospolitej ordynacja przeżywała 
          trudne chwile, gdyż jej dalsze trwanie zależne było od woli zaborców. 
          Chcąc się uchronić przed niechęcią ze strony Rosji, a jednocześnie 
          unikając jednoznacznej deklaracji o przystąpieniu do stronnictwa 
          prorosyjskiego, XI ordynat, Aleksander August Zamoyski, przedstawił 
          konfederatom (targowickim) zaświadczenie lekarskie poświadczające jego 
          ciężką chorobę. (...) Ostatecznie cała ordynacja znalazła się w 
          granicach Austrii, co na kilkanaście lat zapewniło jej spokojny 
          rozwój. (...)
          
          W 1812 siedziba ordynacji została przeniesiona do Zwierzyńca. Powodem 
          były negocjacje z władzami Księstwa Warszawskiego i plany przekazania 
          twierdzy zamojskiej państwu. Ostatecznie dopiero w 1821 miasto i 
          twierdza Zamość z pasem ziemi tysiąc dwieście sążni od fortecy stały 
          się własnością rządu Królestwa Polskiego.
          
          
          http://pl.wikipedia.org/wiki/Jan_Zamoyski
          Jan Sariusz Zamoyski (Jan Zamojski) herbu 
          Jelita, (ur. 1542, zm. 1605) – polski szlachcic, magnat, sekretarz 
          królewski od 1605, podkanclerzy koronny od 1576, kanclerz wielki 
          koronny od 1578 i hetman wielki koronny Rzeczypospolitej Obojga 
          Narodów od roku 1581.