Wspomnienia Teresy Jaroszyńskiej
(0097)

rozmowa telefoniczna, 21.XII.2004

Jej Ojciec, Zenobiusz (0096) - „Zonek” Wajszczuk wyjechał 13.IX.1939 r. z Lublina w poszukiwaniu punktu zbornego swojej jednostki wojskowej. Wyjechali razem z kuzynem Julianem Radoniewiczem (M091), Komendantem Powiatowym P.P. w Lublinie, jego samochodem służbowym. Jadąc początkowo do Chełma, szukali po drodze starszego brata Zenobiusza, dr Edmunda Wajszczuka (0075).
Z Chełma skierowano ich do Brześcia, a następnie do Kowla i Lucka, gdzie przybyli 15.IX.1939 r. Następnie w punkcie koncentracyjnym w Dubnie, Julian objął komendę nad oddziałem Policji. Po drodze nie natrafili na żaden ślad Edmunda, ani drugiego brata, dr Lucjusza (0086) Wajszczuka, tez lekarza w Szpitalu Polowym. W Dubnie, Zenobiusz zarejestrował się 16.IX.1939 r. w punkcie zbornym. W wyniku ataku Armii Czerwonej na Polskę 17.IX.1939 skierowano go z grupa oficerów ku granicy Węgierskiej. Po jej przekroczeniu dotarli do miasta Eger. (...) (Więcej o dalszych losach Zenobiusza w jego pamiętnikach – zobacz).

Przed wojna w Lublinie mieszkał również brat stryjeczny Zenobiusza, Tadeusz (M081) Maciejczyk. Pracował tam jako przedstawiciel firmy farmaceutycznej „Klawe”. Wraz z żoną Sabina utrzymywali bardzo bliskie stosunki z Zonkami – Tadeusz i Zonek byli w tym samym wieku i obchodzili razem urodziny. (...)

Zobacz również:

• Wspomnienie o ks. Karolu Wajszczuku